psy
SEALYHAMTERRIER
lyson
Sealyhamterrier (czyt. silihemterrier) jest dalszym krewniakiem rodziny terrierów. Kynologia angielska zalicza sealy-hamterriery do ras młodszych. Jest to pies wyraźnie krótkonogi, typowy nornik, odpowiednik naszego jamnika. Używany jest na lisa i borsuka ze wzglądu na wybitne walory myśliwskie. Talent ten jest im wrodzony. Poza tym są inteligentne i obdarzone dobrym węchem jako tropowce i posokowce.
Polskiego czytelnika mniej może zainteresuje spór o jego poÂchodzenie, który zresztÄ… niczego nie wyjaÅ›nia. Mimo iż nie znam kraju jego pochodzenia, którym jest Pembrokshire, oÅ›mielam siÄ™ wyrazić przypuszczenie, że ta wartoÅ›ciowa rasa musiaÅ‚a mieć podÂÅ‚oże w psach krajowych autochtonicznych, gdyż inaczej trudno sobie wyobrazić nagÅ‚e pojawienie siÄ™ tak licznej i wartoÅ›ciowej odmiany w sportowej kynologii.
Klub sealyhamterriera przyjął następujący wzorzec: WZORZEC Wrażenie ogólne. Sealyhamterrier winien być uosobieniem siły i zdecydowania, o budowie niezwykle masywnej w stosunku do wzrostu, lecz dobrze zrównoważony, bardzo ruchliwy.
GÅ‚owa. Szeroka miÄ™dzy uszami, Å‚agodnie wysklepiona, ze znikoÂmÄ… krawÄ™dziÄ… czoÅ‚owÄ…, z lekkÄ… bruzdÄ… podÅ‚użnÄ… miÄ™dzy brwiami. ZÄ™by: silne i duże. KÅ‚y zachodzÄ… Å›ciÅ›le na siebie (przodogryz i silÂniejszy prognatyzm stanowiÄ… dużą wadÄ™).
SzczÄ™ki. DÅ‚ugie, czworokÄ…tne, silne, równe, górna zakoÅ„czoÂna wyrazistym nosem z dużymi nozdrzami.
Oczy. Nieco rozstawione na boki, Å›redniej wielkoÅ›ci ciemnoÂbrÄ…zowe lub orzechowe.
Uszy: Åšredniej wielkoÅ›ci, głęboko osadzone i Å›ciÅ›le przylegaÂjÄ…ce do policzków.
Szyja. Krótka, lecz niezmiernie silna i muskularna.
Klatka piersiowa. Głęboka, o silnie wysklepionych żebrach i stoÂsunkowo szerokim froncie.
Tułów. Stosunkowo krótki od Å‚opatek do zadu, przez co pies naÂbiera sprężystoÅ›ci. Zad szeroki i masywny z silnymi udami.
Ogon. Przycięty, noszony pionowo.
Kończyny. Krótkie, o silnym kośćcu, proste, mimo że korpus jest między nimi nisko osadzony, o nisko umieszczonych stawach skokowych.
Stopy. Åšredniej wielkoÅ›ci, okrÄ…gÅ‚e, z grubymi opuszkami, o barÂdzo silnych pazurach.
Sierść. Gęste podszycie, pokrywa twarda i szorstka.
Maść. CaÅ‚kiem biaÅ‚a albo z jasnożółtymi, podpalanymi lub szaÂrymi (barwy borsuczej) Å‚atami na gÅ‚owie i uszach. Plamy na tuÅ‚oÂwiu niepożądane, lecz nie dyskwalifikujÄ….
Wzrost: poniżej 30 cm w kłębie.
Waga. Pies 8—9 kg, suki 7—8 kg.
Ponieważ psy te pracujÄ… jako norniki, hodowcy powinni je tak selekcjonować, aby nie przekraczaÅ‚y wzrostu podanego we wzorcu, przez co utraciÅ‚yby cechy nornika. Równie ważna jest szata robocza uodparniajÄ…ca na wpÅ‚ywy atmosferyczne. Mimo że sÄ… one nornika-mi, powinny być wytrwaÅ‚e w biegu, by można je byÅ‚o używać rówÂnież na powierzchni jako goÅ„czaki na wydry lub jako dzikarze. Sealyhamterriery sÄ… bardzo miÅ‚ymi towarzyszami domowymi, nie okazujÄ… tyle temperamentu co foksterriery, a dziÄ™ki nieustraszonej odwadze i niezwykle silnym szczÄ™kom mogÄ… w potrzebie być dzielÂnymi obroÅ„cami, tak jak sÄ… pierwszorzÄ™dnymi szczuroÅ‚apami.
Przed wojnÄ… znalazÅ‚y w Polsce kilku miÅ‚oÅ›ników hodowców. DziÄ™ki swym walorom zasÅ‚ugiwaÅ‚yby na ponowne rozpowszechnieÂnie, zarówno wÅ›ród myÅ›liwych, jak i jako psy domowe w mieÅ›cie, do czego predestynuje je stosunkowo równy temperament i zalety stróża i obroÅ„cy.